Wat is dat toch dat we zo graag advies geven, maar moeite hebben om goede adviezen op te volgen.

Wanneer we het probleem van de ander aanhoren, kijken we er vanuit een rationeel perspectief naar. Logisch, want we zijn er immers niet direct bij betrokken. Ons advies baseert zich dan ook op rationele argumenten.
En vervolgens zien we dat onze gesprekspartner doodleuk op dezelfde voet doorgaat en blijkbaar ons advies in de ijskast heeft gezet.

Ratio versus emoties

Neem nu het voorbeeld van een werksituatie die voor de betreffende persoon onhoudbaar (b)lijkt Stel dat jij diegene bent die in die nare werksituatie verkeert. Vrienden hebben vanuit de beste intentie geadviseerd het gesprek aan te gaan met die leidinggevende. We weten het zelf ook wel, maar we doen niets. Hier spelen namelijk emoties een cruciale rol. Het voelt bijvoorbeeld gewoon veel te eng om het gesprek aan te gaan. We zijn bang voor de consequenties, we willen onze baan en financiele zekerheden niet kwijt raken. Wat de reden ook is, het gevoel overstemt het denken. We wéten wel dat iets niet goed is, maar we kunnen/durven het risico op anders niet te nemen.
Advies geven gebeurt vaak vanuit de ratio, vanuit ons denken. We kunnen feilloos beargumenteren hoe een ander zich zou moeten gedragen. We zijn er zelfs heel goed in om onszelf te vertellen wat we eigenlijk anders zouden moeten doen.
Advies opvolgen gebeurt echter vaak vanuit de emotie. We moeten echt iets willen voordat we veranderen. Het gevoel dat we ergens bij krijgen overstemt ons denken en we laten ons leiden door onze emoties. Dit maakt duidelijk waarom er zo’n verschil zit tussen het geven en ontvangen van advies.
Het vertrekpunt van de GEVER is het DENKEN en het vertrekpunt vanuit de ONTVANGER is de EMOTIE.

Dan maar stoppen met advies geven?

Zeker niet, maar het is wel goed om te beseffen waarom de ander het advies wellicht niet opvolgt. We raken minder gefrustreerd, wanneer we beseffen dat we met goede argumenten iets proberen te bereiken waar de ander wellicht niet naar kan of wil luisteren en dus het advies ook niet opvolgt. En als ontvanger is het goed te beseffen dat de ander de beste bedoelingen heeft en dat we kunnen proberen er met onze ratio naar te luisteren. Dus zowel het denken als de emoties, zijn belangrijke aspecten en moeten allebei gehoord en gezien worden. Het is de uitdaging hierin de middenweg te vinden.

Adviserende groet,

Esther